Gazetemizin 31 Ocak 2018 tarihli nüshasında, bu köşede, “Acil Müdahale Gerekiyor!” başlıklı bir yazı yazmıştım. İlçemizin sosyal ve toplumsal problemlerine işaret etmeye çalıştım.

Genelde günübirlik meselelere odaklanmak gibi genel bir problemimiz olsa da şöyle bir kafamızı kaldırıp İlçe halkı olarak yaşadığımız sıkıntıların temelinde neler var, sineklerle değil de bataklıkla uğraşmak lazım demeye çalışmıştım.

Türkiye İstatistik Kurumunun (TÜİK) internet sitesinde yayınlanan 2013 yılı verilerine (En son veri o yıla aitti) göre nüfusumuz, evlenme-boşanma oranlarımız, ortalama tahsil seviyemiz gibi rakamlar vererek durumu anlatmıştım.

Nihayetinde ortalama eğitim seviyemizin ortaokul 2. sınıf terk  (5,4 yıl) olduğunu, asayiş olaylarından boşanmaların çokluğuna, evlenmelerin azalmasına hatta göç vermemize kadar pek çok problemin altında yatan meselemizin bu olduğu kanaatinde olduğumu paylaşmış, ilgili ve yetkili herkesi bu konuda harekete geçmeye çağırmıştım.

Fikrî takip bakımından, son duruma bir bakayım dedim. Yine TUİK’in Milli Eğitim Bakanlığı işbirliğiyle yayınladığı verilere baktım. 2019 yılı itibariyle yayınlanan verilere göre eğitim durumumuzu ekteki tabloda özetledim.

Okuryazarlık açısından %99 seviyesini yakalamışız. Lise üzerine yüksek tahsil (Yüksekokul, Fakülte, Yüksek Lisans,Doktora) yapan hemşerilerimizin oranı %7,5 dan %10’a çıkmış. Ortalama tahsil süremiz ise 7.1 yıla çıkmış, yani maalesef orta son terk.

İlçemizin hemen hemen %90’ı Lise ve altında eğitim almış durumda, Yüksek tahsil oranımız bu geçen 6 yılda neredeyse değişmemiş. İlçemizde Yüksek Okul bulunmasına ve Açıköğretim imkanlarına rağmen durum bu maalesef.

Zorunlu eğitimin uzun süredir 8 yıl olmasına, hatta daha sonra 11 yıla çıkartılmasına rağmen gelinen noktaya diyecek söz bulamıyorum. 5.4 yıl ortalamadan 7.1 yıla gelmemize sevinsem mi, üzülsem mi bilemedim.

“Boş verin okumayı, okuyup da ne olacaksın? Filan da okudu, ne oldu?” tarzı bakış açıları hâkim durumda maalesef. İlçemize özel olarak, “yap 20 dönüm bahçe, ne işin var okumakla?” telkini çocuklarımıza sürekli tekrarlanmakta.

Oysa okumak, tahsil, insanın ufkunu açar, gündelik olaylara bile farklı bakar, ailenizle bile daha iyi ilişkiler kurarsınız. Okumak, bizatihi verilen emekle, gayretle birlikte, kişisel gelişiminize katkı sağlar. Tahsilinizi yapın sonra isterseniz yine esnaf olun, yine üretici ya da tüccar olun, yaptığınız işe bakışınız değişir, katma değeri yüksek işler çıkartırsınız.

O tarihte yazdığım satırları, aynen alıyorum buraya, değişen pek bir şey yok maalesef;  Özellikle çalışkan ve gayretli olduğunu bildiğim sayın Kaymakamımıza ve diğer ilgililere tekraren;

“İlçemizin yönetiminde bulunan ya da yönetime talip olacakların bu oranları iyileştirmeye yönelik projeler geliştirmesi, bir takım teşviklerle ilçemizin durumunun iyileştirilmesi için çalışmalar yapması zaruridir.

Lütfen, sosyal ve ekonomik refahımızı arttırıcı hayırlı işler ve projelerde yarışılsın”

Not: Veriler TUİK’un https://biruni.tuik.gov.tr/medas/?kn=130&locale=tr internet sitesinden alınmıştır.

       MUT İLÇEMİZ TAHSİL DURUMU

TAHSİL SEVİYESİ                                 KİŞİ                     ORAN

Tahsili Bilinmeyen                                 146                  0,25%
Okuma Yazma Bilmeyen                       407                   0,71%
Okuryazar                                              6,675              11,60%
İlkokul                                                  20,273              35,23%
Ortaokul                                                10,822              18,81%
İlköğretim                                               4,978                8,65%
Lise                                                          8,358               14,52%
Yüksekokul-Fakülte                                5,541                 9,63%
Yüksek Lisans/5-6 yıllık fakülte               322                  0,56%
Doktora                                                         24                  0,04%
TOPLAM                                                57,546                  100%