Merhaba,

Eylül ayı itibariyle nefret ettiğim sıcakların etkisi azaldı. Ağır bir vebal gibi aylardır üstüme çöken sıcaklar ve bu sıcakların getirdiği bezginlik yavaş yavaş tazelenmeye başladı. Kendi kişisel tarihimde eylül ayları hep yayladan dönmek, hep okula başlamak, hep tebeşir lekesi, silgi kokusu, kaplama kağıdı ve uhu kokusu anımsamaları şeklinde. Oysa etrafımızda olup biteni anlama gayretini oluşturan bir farkındalık elde ettikten sonra; eylül bana genel anlamda her gün 12 Eylülmüş gibi gelir.

Bundan 41 yıl önce 12 eylül Cuma gününe denk geliyordu. O sabah uyananların öğrendiği ilk şey, askerin, yani TSK'nin yönetime el koyduğuydu. Sürekli olarak terör, öğrenci olayları, bir sağdan bir soldan ölümler, kurtarılmış bölgeler, sabah akşam kurulan yeni yeni örgütler ve bu ortamda eline tutuşturulan silahı başkasına doğrultan, bildiriyi dağıtan herkesin, kendini vatansever, diğerlerini vatan haini olarak görmesi biçiminde oluşmuş bir korku ve nefret düzlemi, memleketi yavaş yavaş darbe ortamına hazırlıyordu. Bu sırada memleketin yönetimini sırayla alıp, muhalefete düşünce erken seçim diyen, koalisyonun büyük ortağı olunca enkaz devraldık diyen, sürekli zam yapıp, hiçbir şey üretmeyen, bazılarına göre çok büyük siyasi deha olan iki isim ülkeden ziyade kendi siyasi ihtirasları için çene yarıştırıyorlardı.

Bunlardan biri Bülent Ecevit, diğeri de Süleyman Demirel isimli kifayetsizlerdi. Ecevit'in her sol eğilimli siyasetçi adayı gibi hayalperest bir bakışı vardı. Köykent gibi dandik projeleri, ”toprak işleyenin, su kullananın” gibi mantık hasreti çeken sloganları vardı. Hatta şu an hatırlayamadığım; hakça bir düzen filan diye bir sloganı daha vardı galiba. Bu ilerleyen yıllarda “adil düzen” olarak yeniden vizyona sokulmaya çalışılan şeyin atası olabilir. Demirel ise bu memleketin, hatta tüm zamanların, boş boş konuşan, saatlerce konuşup, hiçbir şey söylemeyen politikacısıdır. Bazılarına göre bir bilen olarak geçse de adı, aslında “bir bölendir” o. Türkiye siyasetinin 12 eylül sonrası normalleşmesi ve merkez sağın güçlü bir şekilde gelişim adımları planladığı sırada, tekrar ortaya çıkmış ve kendi siyasi ihtirasları için merkez sağı bölmüş bir zararlıdır. Aklımda kalan hiçbir icraatı yoktur. CB olduğu dönemde 28 şubat'a destek vermiş bir kaypaktır. Demokrat olduğu izlenimi verip en küçük bir siren sesinde şapkasını alıp MİLİTARİST kesilen, ömrünün sonlarında, aktif siyasette sözde mücadele ettiği ideolojiye akıl hocalığı yapıp yine MERKEZ SAĞI dağıtmaya çalışan bir iktidarsızdır. İktidarda olduğu zamanlarda kimin talimatlarını yerine getirdiği artık herkesçe bilinen kullanışlı bir geçmiş zaman figürüdür.

Bu ikisinin baş aktör olduğu memleket ve meclis aritmetiği tam 20 ay boyunca CB seçimini tamamlayamamıştır. Bu ikisinin, maalesef ki, bu ikisi mezardan kalkıp gelse, bunların peşine takılacak çok taraftarı vardır. Ecevit'in dürüst lider olduğu, Demirel'in bizi kurtaracak Baba olduğu konusunda hala ümidini koruyan tipler aramızda yaşıyor. Hala ve halen, her hangi bir siyasi mevzuda, siyasetçi değil, politikacı bile olamayan bu ikisinden örnekler verebilen çok tuhaf canlılar var aramızda. Bunlar zaman zaman Tansu Hanım'ı da orijin alıp güzelleme yapan tiplerdi. Artık o dergahtan kalan tek numune o zamanların iç işleri yetersizi, şimdilerin “başbakan olucam” söylemli kişisi. Bu kişi o kadar tutarlıdır ki, İBB başkanını F.S. Mehmet ile bir tutabilmiş, ülkenin başkanına Netenyahu benzetmesi yapabilmiş bir cesur yürektir. Zaman içinde kahvaltı organizasyonu gerçekleşirse, S. Demirtaşı Selehaddin Eyyubi, Türkiye cumhuriyetini de Kudüs'ü işgal eden haçlılara benzetebilir. Ama bu durumu uzatması durumunda RTE'yi Aslan yürekli Richard'a benzetmesi gerekebileceğini DİKBAYIR veya KAVUNCU gibi akıllılar kendisine hatırlatmalı.

İşte siyaset görünümlü politikanın mirasçısının geldiği seviye. Bu seviyenin mimarları da politikaları ile darbe ortamını hazırlayanların başındadır. Bunlar işini yapınca Netekim Paşa geldi darbeyi yaptı. ABD, bizim çocuklar başardı dedi. Birçok insan Netekim'i kurtarıcı olarak gördü. Ama en sonunda Netekim; bir kudretli paşa gibi değil, mahkum edilmiş, rütbeleri sökülmüş bir zavallı olarak gömüldü. Kendisini nefretle anıyorum. Ateşi bol olsun.

Afiyet Olsun…