Geçtiğimiz hafta bir basın mensubuna yapılan saldırıya değinerek yazıma başlamak istiyorum. Hürriyet Gazetesi yazarı Sayın Ahmet Hakan'a yapılan ve insanlığa yakışmayacak çirkin saldırıyı bir basın mensubu şiddetle kınıyorum. Daha önce Star Gazetesi'ne yapılan saldırılar, farklı görüşlerdeki gazete ve gazetecilere yapılan saldırılarda olduğu gibi bu olayda da tavrımız nettir, asla böylesine çirkin bir tabloyla karşılaşmak istemiyoruz. 

Ülkemizde birçok gazeteci suikastlara kurban edildi. Şüphesiz ki, insanlar düşüncelerinden ötürü fiziki veya canına kast edici hiçbir saldırıyı hak etmez. Düşünceleri yanlış ise veyahut ta birilerinin kişilik haklarını zedeleyici, zan altında bırakıcı sözler sarf ediyorsa bunun adresi elbette hukuktur. Hukuk devletinde yaşadığımızı söylüyorsak, özgürlük için mücadele ediyorsak, birbirimize toleranslı olmalıyız, hoşgörüyü elden bırakmamalıyız.

Malum gazetecilik mesleği, ateşten gömlek. Dile getirilen haberler, köşe yazıları herkesi memnun etmeyebiliyor. Zaten yazarın veya habercinin böyle bir kaygı taşıması özgürlüğünün kısıtlı, baskının sürdüğünü gösterir. Bu noktada biz de okurlarımızdan ve halkımızdan anlayış beklemekteyiz. Bizler de herkes gibi düşünüyor ve bu toplumda yaşıyoruz. Tek fark, düşüncelerimizi gazetemizde veya çeşitli yayın organlarında yazmış olmak. Söz uçup, yazı kalıyor. En ağır hakaretleri dilden ifade eden birçok şahıs, inkar yoluyla olayın içinden sıyrılırken; iki satırlık seviyeli bir eleştiri yazıya dökülse, o gazetecinin işi bitti. Tamam artık. Yandı o adam. O gazete, o kurum, ekmeğiyle terbiye edilir, darp da edilir, sövülür, arkasından laf edilir…vs

Görünmeyeni görmek, duyulmayanı duymak ve bundan haber niteliğinde netice ortaya getirmek, olayı aydınlatıcı düşünce üretmek, bizleri diğer mesleklerden ayırır. Güncel olmak, gündemi hem takip etmek hem de yerine göre gündemi belirlemek iddiasıyla çalışırız. 

*ZEYTİN SEMPOZYUMU

Şimdi gazeteci gözüyle Zeytincilik Sempozyumunu ele almak istiyorum. Belediyemiz birinci olduğunu belirterek sempozyumun gerçekleşmesi için kolları sıvamış. Davetiyesi yapılmış. Fakat arşivimde kısa bir gezinti yaptığımda sizlerin de hafızasında vardır muhakkak, daha önce iki kez bu sempozyum yapıldığını ispat edebiliyorum. O dönemde Belediye Başkanı Sayın Selahattin Arslan. Ve iki yıl üst üste sempozyum yapıldı. Sonuç bildirgeleri basıldı, arşivlere girdi. Akabinde bu kapsamda Zeytin Tadım Kursu ve Zeytin Dostu Derneği ile birlikte Zeytin Hasad Şenlikleri yapıldı. Hatta bu şenlikler ve Anıt ağaç tescilinde de Belediye Başkanı Murat Orhan'dı.

Belediyemizde sempozyumun sekreterya sorumlularına, yürütücülerine, kültür abidelerine ve bilimum ilgili yetkili arkadaşlarıma seslenmek istiyorum. (Sorumlular bu kadar kalabalık olmayabilir belki, bir iki kişidir.) Bu sempozyum hangi özelliğiyle ilk? Hangi özelliği ile diğerlerinden farklı? 

Eğer adına zeytinyağı eklenerek farklılaşmışsa ve geçmiş etkinlikler yok sayılıyorsa, Kayısı Festivali ilk olarak hem de uluslar arası düzeyde Kayısı Bayramı ve Karacaoğlan Şenlikleri olarak kutlanmaya başladı. Daha sonra bir sürü akıllı türedi, Mut'un kültürü kayısıya kadar indirgendi, adı da kültür ve sanatla alakası olmayan Kayısı Festivali oldu. Ardından Kayısı Kültür ve Sanat Festivali, Karacaoğlan Kayısı Kültür ve Sanat Festivali…vs şimdi ne olacak onu da bilemiyorum. Ama yapıldı ve kaçıncı kez yapıldığının sayısı hiç eksilmeden yazıldı. Nihayetinde bayramdı. Ve köklü bir geçmiş iyi bir referans olarak algılanırdı. 

Bir gazeteci gözüyle böyle bakıyoruz. Sorguluyoruz. İşimiz bu…