Şentürklerin dükkanın aradaki küçük aralık, veya küçük çıkmaz sokak... veyahutta Ayşecik ile küçük Süleyman'ın devasa büyüklükteki, evden çıkıverip özgür oldukları, çeşitli oyunları birlikte oynadıkları koca bir cadde.. bu küçük aralık ile ilgili eminim ki Ayşe'mizin birçok anısı vardır hatırladığı.. o küçük sokağın dili olsa da bir anlatsa o iki güzel çocuğun oyunlarını.. dedeleri ile orda oynanan topu anlatsa o sokak.. o sokak o anlarda dedenin gözündeki mutlulukları anlatsa.. o sokak dedenin o çocuklarla nasıl çocuk olduğunu anlatsa.. keşke anlatabilseydi.. 

O arada duran sarı küçük motoru bile anlatsa yeterdi.. o küçücük motorun önüne ayak üstü bindirirdi Ayşe'yi de Süleyman'ı da.. tıpkı Erdoğan'ı götürüp gezdirdiği gibi onları da kaptığı gibi götürürdü kendi aralarında oluşturdukları sırlar alemine.. ama her döndüklerinde gidilen yeri ele verirdi ağızlardaki ellerdeki vede giysilerdeki lekeler, kirler.. ama yüzler oldukça güleç ve musmutlu dönülürdü.. inerken önce Ayşe kız " tamam sen anladın onu, sen anladın sırrımızı" derdi.. peşi sıra küçük Süleyman dedesi gibi elinin parmağının birini kafasına koyup.. "şen anyadın bu sıyyı" derdi.. dede torunlar gülerlerdi, ben mest olurdum onlara.. bir gün dükkanın içerisinde oyalanıyorum. 

Yerel Mut gazetesini okuyorum.. geceden çok yağmur yağmıştı o gün.. o gün çocukların oyun oynadığı o küçük sokak hayli göllenmiş yağmur suyuyla.. ben gazete okurken kayınbabam Süleyman Şentürk koltukladı büyük bir keyifle beni.. gel dedi.. hiç seslemeden izle şunları dedi.. Ayşe'nin üzerinde geniş etek beyaz bir elbise.. çocuk reyonlarında görüverince alınası gelinen cinsten çok güzel bir elbise.. Süleyman'da uzun öne dökülen saçlar, sarı bir kazak ve gri bir pantolon var.. birbirlerine top atmaca oynuyor çocuklar o yağmursuyu göletinin içinde.. Ayşe Süleyman'ı en derin yere durduruyor, kendisi topla geri geri giderken sen orda dur diye sıkı sıkı tembihliyor.. sonra topu havadan Süleyman'ın önüne düşecek şekilde atıyor.. topun suya düşmesi ile etrafa saçılan su Süleyman'ı ıslatırken Süleyman çok keyif alıp gülüyor.. sudaki topu almak için eğildiğinde de bazen yüz üstü suya düşüyor.. 

Süleyman keyifli, Ayşecik keyifli şen şakrak oynuyorlar.. Ayşecik ıslanmadığını zannetse de suyun içinde koşarken her yanı ıslanıyor.. beyaz elbisenin eteklerinden sular akıyor.. beyaz elbise her an çamur kahverengiye dönüyor.. Süleyman'da ise durum daha farklı.. her yeri ıslak ve çamur.. ama burun ucundaki çamur kurumuş.. dede annelere sesleniyor sonra büyük bir keyifle.. çocukları yıkayın temizleyin.. güzelce tiril tiril giydirip getirin bana... biz çocuklarımla emanete gidecez diyor... Ayşe bağırıyor dede sır.. Süleyman bağırıyor şıy dede şıyyy...

Değerli okuyucularımız.. bu konu ile ilgili gazetedeki son yazım bu.. kayınbabam Süleyman Şentürk ile ilgili elbette yazacaklarım var daha.. ancak burda sonlandırıyorum.. 

6 ay içerisinde kitaba dönüşecek olan bu yazılarımı ve fazlasını kitaptan okuyunuz istiyorum.. saygıyla...