Biliyoruz ki; devletin ufak-tefek gelir kalemlerinin dışında en önemli gelir kaynağı milletten topladığı vergidir. Elbette devlet verdiği kamu hizmetini, sonuçta milletin parasıyla gerçekleştirdiği için, bila bedel olması mümkün değildir. O sebepten, millete sunulan mal ve hizmetin makul seviyede maddi (parasal) bir karşılığının olması normaldir. 

Ancak; ülkemizde devletin her alanda verdiği, vermeye çalıştığı kamu hizmetinin maddi karşılığı maalesef, her defasında vatandaşın canını acıtır, hayatından bezdirir hale getirilmiştir.

Oysa; sosyal devlet anlayışında, ülke millet menfaati hep-daima ön plandadır. Alınan her kararda, sonrasında atılan her adımda vatandaş merkezdedir, hiçbir zaman ezilmez, ezdirilmez. Hakkı-hukuku gözetilir, koruma altındadır. Kısaca; sosyal devlette hak, hukuk, adalet esastır. Devlet vatandaşlarına eşit mesafededir. Böylece vatandaş için devlet güçtür, bu güce güvenen ve sırtını dayayan vatandaş da kendini güvende hisseder. Dolayısıyla da; asla, ülke insanın kafasında yarın endişesi olmaz, oluşmaz.

Yine biliyoruz ki; böylesine idealist bir düşüncenin ne devlet hayatında, ne de insanın özel hayatında olmadığıdır.

Burada değinmek istediğimiz husus, fertlerin kendi kendilerine aldıkları karar ve katlanması gereken sonuçları (hani kendim ettim, kendim buldum diye bir söz vardır.) değil, milletin tamamını ilgilendiren konularda devletin aldığı karar/kararlardır.

İşte bu noktada; yazımızın başlığına geri dönmek istiyorum. Ne idi yazımızın başlığı." Milletten üç kalemde alınan...!= Haraç...! " Yani, milletten kanun çerçevesinde alınan haraç.!

Bu üç kalem nedir.? Devletin milletini bağımlı hale getirdiği, milletinde bağımlılığından asla kurtulamayacağı bu üç kalem, bu üç illet:

1- DOĞALGAZ,

2- PETROL,

3- ELEKTRİK, dir.

Şimdi; çoğunluğu (56 milyonu) fakir-fukara, garip-guraba olan Aziz Türk Milletinden üç kalemde nasıl haraç alınırın hikayesini siz değerli okurlarımla paylaşmak istiyorum.

1- DOĞALGAZ : Yurtdışından ithal ediyoruz. Tamamen dışa bağımlıyız. Ne hikmetse kendi öz kaynaklarımızı harekete geçirmek(kullanmak) yerine, hazır var deyip, bağımlılığı tercih etmişiz. NE İSE : Biz konumuza dönelim.

İthalat                             : 46 milyar metreküp. ( 2017-2018 döneminde 50 milyar metreküp'e çıkacak.)

Maliyeti                            :   8 milyar TL.

Millete satış                      : 55 milyar TL. 

Aradaki fark                     : 47 milyar TL.

2- PETROL : % 97'sini yurtdışından ithal ediyoruz. Bunda da tercih, dışa bağımlılık. Hazinesinin üstünde oturan Çinli gibi, bizde yeraltı kaynaklarımızın üstünde oturalım bakalım. Bakalım nereye kadar.?

İthalat                             : 34 milyon ton.

Maliyeti                           : 17 milyar TL.

Millete satış                     : 93 milyar TL. 

Aradaki fark                     : 76 milyar TL.

3- ELEKTRİK : Allah(c.c)'a şükür ithal etmiyoruz.

Üretimimiz                      : 200 milyar KW/Saat.

Maliyeti                           :    17 milyar TL.

Millete satış                    :     76 milyar TL.

Aradaki fark                   :     59 milyar TL.

SONUÇ : -  Üç kalemin toplam maliyeti 42 milyar TL.

- Üç kalemin millete satışı 224 milyar TL.

- Aradaki fark 182 milyar TL.

Düşünün ve yorumlayın. Sadece; " böyle saça böyle tarak." diye bir söz var, onu hatırlayın. Kararı siz verin. Sosyal devlet, sosyal adalet bu üç kalemdeki uygulamanın neresinde.?

SAYGILARIMLA.