Mehmet Şimşek ve yeni ekonomi yönetimi, ülkenin düşürüldüğü ekonomik kaostan çıkabilmek için doğru adımlar atmaya (izin verildiği kadarıyla) çalışıyorlar.

Merkez Bankası Referans faizi (RF) arttırıldı, enflasyonun kısa sürede indirilemeyeceği itiraf edilerek, Orta Vadeli Program (OVP) kapsamında RF'de gerektiği kadar artışın yapılacağı vaat edildi, Dolar kuru ile ilgili daha gerçekçi rakamlar dile getirildi. (geçen yazımda bahsettiğim üzere yılsonu yaklaşık 30 TL)

Bizatihi OVP'de kabul edildiği ve mahcup bir edayla da basın toplantılarında dile getirildiği gibi, “2023-2024-2025 gitti, 2026 da düzeleceğiz.” Hani 2023 yılı milat olacaktı? Hani uçup kaçacak ve ilk 10 ülke arasına girecektik?

Başta akaryakıt olmak üzere Kamu kontrolündeki her şeye zam yapıldı, hatta daha sonra zama da zam yapıldı, fiyat artışları adeta fırtınaya dönüştü.

Bu arada, İğneden ipliğe her şeye zam yapıldığını düşünüyorsanız yanıldınız, çünkü önümüzde yerel seçimler var ve bir şekilde o zamana kadar idare edip asıl zamları o zaman yapacaklar ve enflasyonu göklere çıkartacaklar. Sebep? Bütçede para yok.

Asıl büyük haber (genellikle kötü) daha geride demenin kibar yolu olan başlıktaki atasözümüzü muhtemelen herkes öğrenmiş olacak. Kötü günler geçti, daha kötü günler geride maalesef.

Memur ve Kamu işçisine verilen maaş artışları yanı sıra asgari ücrete de gelinen noktada yetersiz de olsa ciddi bir artış yapıldı.

Rahmetli babamın bir sözü vardı; “Öksüz hırsızlığa çıkacağı zaman, ay akşamdan doğarmış”, tam sıra emekliye zam yapmaya gelince birden ekonomik gereklilikler akla geldi ve sembolik bir zam verildi, hatta az maaş alanlara zam yapılıp yine aynı maaşı vermek gibi harika(!)çözümler üretildi.

Halen de ayak sürünüyor, üç ayda %30 lara varan enflasyonla tüm sabit gelirlilere verilen zarar en çok emekliye vurmuş durumda. Kem küm ederek yılbaşına kadar idare edelim havasındalar. Sebep? Yerel seçimler var, kazanmak için ciddi bir artış yapıp gönül almaları gerekiyor.

Enflasyonun uçması nedeniyle işletme sermayesi ihtiyacı 4 katına çıkan firmalar, bankalar da krediyi kesince çok zor durumda kaldılar. Nakitin kral olduğunu yazmıştım daha önce. Piyasa kendi içinde tedarik mekanizmasını daralttı ve herkes peşin satma yönüne kaydı, vadeler kısaldı ve vade farkları aylık %10 lara doğru çıktı.

Spotta mal satarak, gayrimenkul ya da aracını el altından satmaya çalışarak nakit sağlamaya uğraşan önemli bir kitle meydana geldiğini duyuyor ve görüyorum.

Banka kredilerinde bir yıldan daha önce yazdığım noktalara ulaştık, aylık faizler %5-7 lere ulaştı. Faktoring oranları %8 lerde duyuluyor.

2018 den itibaren birkaç yıl boyunca yaşanan “Konkordato ve Yapılandırma” sürecinin tekrar kapıda olduğunu görüyorum.

Defalarca yazdığım üzere iş kayıpları, iflaslar, iş yeri kapanmaları vs çok sayıda krizi önümüzdeki süreçte – maalesef- yaşayacağız. Sebep? Daha önce yapılan ekonominin temel kurallarına aykırı, bizzat Bakan Mehmet Şimşek beyin tanımıyla İrrasyonel politikalar.