Aydıncığın etkin simalarından, babam yaşlarında Ali Bahar amcayla sohbetimiz esnasında kucum Ahmet geçti yoldan. Ali emmi... hayat!!! Dedi gayri ihtiyari. Ve anlattı. Yıllar var delirttiler gucum aamadı dedi. Sıfır otobüs, küçük otobüsler 90 000 liraydı. İstanbul'da ika acente satar. Biri sirkecide biri Eminönü'nde. Gucum amadıla karşılaştık. Nereye böyle telaşlı ali ağa dedi. İstanbul'a gidip otobüs alacam acantadan amad dedim. Sirkeci acentaya selamımı söyle seni üzmeden versinler dedi. Hülasa ben İstanbul'da Eminönü acentasına vardım ilk. Otobüs ben varana kadar olmuş 110 000. Kırk bin liram var. Kırk bin peşin üzerini sekiz taksit yapıverin dedim. İstanbul'dan güvenilir kefil getirirsen olur dediler. Kimseye gidemem o iş için. Sirkeci acentaya vardım. Fiyat a…

Eskiden hatır böyle güçlüydü. Para büyürken öncelikle hatırı yedi. Hatırı yedikten sonra çok büyüdü.

Şu lafta hep kulağımdadır. Uzun Abdullah (mutun asbapçısı) borcunu ödemeyen birine şöyle diyor. Bende seni taş köprüde elime alıp tiğrim tiğrim tiğrildetmezsem adam değilim.

Bu lafa da döneriz.

Bayburt mecburi hizmet bölgem. Aslında bunu daha evvel ayrıntılı yazdım. Şimdi üstün körü tekrar edeceğim. Hamam kültürünün insanları yıkayan pak eden hamların toplumu da pak ettiğini, son sevgi, saygı ve hatır kırıntılarını orda gördüm. Hamamdan çıkmadan evvel kuru peştemallerle oturulan yerde hamamcı çay soda ikram eder. Bunlar içilirken sohbetler edilir. Hamam sonrası ferahlığı sohbetleri bunlar. Genç bir Bayburtlunun yanına oturdum peştemalim ile. Merhabalaştık herkesle. Karşımızdaki yaşlı esnafın biri yanımdaki gence sordu. Ahmet yeğenim senin birşeye canın mı sıkkın? Önemli bir şey yok Fevzi ağa. Bugünki çekin birini ödeyemedim de, ona biraz üzüldüm. Kalk dedi beriki. Bende fazla var. Hemen ödeyelim. Rahmetli baban zamanında az tutmadı elimizden. Gülerek ve sevişerek çıktılar. Şu kesin. Her ikisi de o akşam eve çok mutlu gitti..

Hatır toplumların en büyük değeriydi eskiden. Hatır içinde sevgi ve saygıyı barındırırdı, güven verirdi. Şimdi araki bulasınız hatırı. Hatırda banknotla da, sevgi saygı ve adamlıkta. Mut köprüsünde durup dört yanınıza bakınca her şeyi görürsünüz cıscıbıl...

Ulen musdaaa diyordu o eski hatırlı ve nüktedan adamlar. Muzipçe dokanıyorlardı birbirlerine. Gençliğin bi bok değilidi amma, yaşlanıp saçına ak oturunca ibraamın gır eşseği gibi güzelleştin. Belli ki biraz düzelmiş yıllar yolunda beriki. Ama gelebildiği mertebe ibraaamın gır eşşeği kadar. Muzip, manidar ve ders yüklü. Ve zaman törpüsünde yuvarlana yuvarlana güzel ve tebessüm yüklü.

Seni taş köprüde elime alıp da tiğrim tiğrim tiğrildetmezsem bende adam değilim diyor uzun Abdullah. İlgili kişi meydan mahallesinden. Mahalleden şehir merkezine, çarşıya inerken taş köprü karşılar ilk. Sözde küfür yok. Anlayana hoş kinaye. Seni diyor madara etmeye bu taş köprüden başlarım. Bütün muta senin nanelerini anlatırım. İnsan içine çıkmaz ederim. Sözün anası bu. 

Karşı tarafın bütün hatırı ve saygınlığı kaybolacak. Ne güçlü bir serzeniş. Kulağa takılan ne güzel bir küpe.

Saygılarımı sunuyorum herkeslerime..

Ben en küçüğüydüm evimizin bir zamanlar

Babamın gözdesi, annemin sevgilisiydim

Ben sadece isterdim

Bazen de gülücük verirdim

Onlarsa her zaman sever

Her zaman yaparlardı isteğimi

Bütün kardeşlerim gibi

Ve anam babam gibi

Değerliydim ben de

Hem de çok değerli

Onunsa hiç değeri yoktu

Halbuki komşumuz çok değerli

Onun hiç değeri yoktu

Arkadaşlarımsa çok değerliydi

Ben birlikte büyüdüm parayla

Küçücüktü/ Benim kadar küçüktü bir zamanlar

Sevgi, saygı ve dostluk değerli

Hatır çok değerliydi

Onunsa hiç değeri yoktu bir zamanlar

Ben büyümeye başladım sonra, günlerle beraber

O da büyüdü benimle

Ve öldü onsuz dostluklar

Ben büyüdükçe büyüdü

Yuttu koca hatırı

Yedi saygıyı

Sevgi sustu

Benden hızlı büyüdü

O yetişkin

Bense hala çocuk

Büyüdüm yetişkin oldum ben

O ise ulaşılmaz oldu

Ben okudum doktor oldum

O toplumun en büyüğü

Ben mürekkep yalamaya çalıştım

O mürekkebi aldı

Şimdilerde saygı ve dostluğu o veriyor

Sevgiyi konuşturuyor