Kardeşim tuna çocuk felcine yakalanıp aylarca pelte gibi yaşamaya başladığı andan itibaren hep doktor olacam demiştim. Doktor olacam ve bu ülkede çocuk felcini yok edecem demiştim yıllarca. İlk sınava girdiğim yıl kazanamamıştım tıp fakültesini. Ne zaman duydum adını ve o dergi ne zaman elime geçti bilmiyorum ama tıp yolunda Cerrahpaşa isimli derginin birkaç sayısını tesadüfen görüp inceledikten sonrada, hep Cerrahpaşa'da okuyacam demiştim. Bende enteresan bir hal var bildim bileli. Ne istesem oluyor. Heveslendiğim ve yürekten istediğim ne varsa oldu şu elli küsur yaşıma kadar. Bazen aklıma bal düşer, aynı gün Sertavul kırlarının bağrından, arısından rica edip aldığı iki çıta balı arkadaşım elime tutuşturur. Bazen deniz kenarına gidip bir balık rakı yapasım gelir, bir arkadaşım arar.... hazırlan ve itiraz istemem, Narlıkuyuya rakı balığa gidiyoruz beraber der. Küçüğüm parasız yatılı sınavına gittik. 10 lira harçlığım var. Sınav sonrası seyyar üç tekerlekli tezgahta muuuuuzzzz... diye bağırıyor biri. Mis gibi sarı sarı.. buruncağızı siyah benekli, kokulu muzlar karşımda. Kaç lira dedim.. çok liraymış.... alamadım. 

Akşama Mut'a eve döndüm otobüsle. Eve vardım ki iki koca salkım muz var evde, evin her yeri muz kokuyor. Babam Anamur'dan muz getirmiş. Çok küçüğüm.. ilkokul birdeyim. Ayaklarımızda ilikli naylon ayakkabı var. Benimki mavi. Patik deriz. Bir baktım sıra arkadaşım olan iş bankası müdürünün oğlunun ayağında iskarpin bot var. Çok beğendim o hafta sonu babam karamana götürdü bizi ailecek. Bana orda iskarpin bot aldı. Bu örnekler çok fazla hayatımda. İçimde neyi güzellersem olur. Fesat düşünmem hiç. Hayatım boyu sadece paraya heves etmedim. 

Şükür rabbime... işte Cerrahpaşa'da üç yıl geçiverip gitmişti. İkinci sınıftan anatomi dersinden gene geçememiştim, üçüncü sınıf derslerinden de farmakoloji ve patolojiyi geçememiştım. Böylece de sınıfta kaldım. Bir yıl boşum. Sadece bu kaldığım derslerin sınavı için geleceğim İstanbul'a. Ama içimde bir korku. Sen atıldın bu okuldan Meriç diyorum kendime. Farmayı, patoyu bir şekilde geçersin ama... bu orhan kuran olduğu sürece sen bu anatomiyi geçemezsin. Mut otobüsüne büyük üzüntü ve utançla bindim o gün. Yol boyu babamı annemi düşündüm. Babamın gözlerinin içine bakarak nasıl diyecektim yıl kaybettiğimi. Çulluk kuşunu bilirsinizdir eminim. Bu kuşun diğer adı yelfe. Avı çok zor bir kuştur. Çok hızlı havalanır yerden. Ve... bir iki zikzak çizerek kaybolur gözden. Bir şey çok hızlı gidiyorsa yelfe gibi gitti deriz. O gün benim için zamanda yelfe gibi geçti. Muta 13-14 saati hissetmeden vardım. Sanki gözümü kapadım açtım, mutta inecekler kalmasın dedi muavin. Adımlarım zoraki vardım eve. Bir babam var evde. Çok sevindi beni görünce. Öptü kokladı. Annem mersindeymiş abimlerin yanında, babam mutta tek kalmış. Biraz sohbet ettikten sonra babam... tatil mi kaçamak mı babacım dedi. Kaç gün buralısın dedi. Boğazım kurudu, tükürüğüm taş oldu. Ev fırıldak gibi dönüyor. Diyemedim. 

Babamın gözlerinde gözlerim. Nasıl baktımsa artık. Babam ayağa kalktı, beni her iki yanağımdan öpüp okşadı. Yedi yılda bitirmek daha iyi babam üzülme sen dedi. Bir yıl fazladan tecrüben olacak dedi. Ben şimdi bir köyden saman yükleyip gelecem Muta. Erken gelirim. Bugün iyi bir rakı içeriz baba oğul. Annenlerde çatlasın dedi neşeyle. Utanıyorum ama biraz rahatladım. Babam o gün akşam rakı içerken, neşesi ve sevgisiyle utancımı da giderdi. 

Her gün sabah doğruca Şentürklerin dükkanına varıyorum. Fırınların üzerinde yer yer serili olan gazeteleri okuyorum. Süleyman Şentürk her çay söylediğinde bana da söylüyor. Ara ara sohbet ediyoruz. Sınıfta kaldığımı birkaç gün sonra söyleyebiliyorum Süleyman Şentürk'e. Tipik bir sözü vardır hep. Bir seylere şasırdığında "neden uleeeennn!!" deyiverir. O günde aynen böyle dedi. Kolay değil babaşam koskoca tıpta okumak tabiki dedi. Tabiki uzayacak biraz. Beni teselli edebilecek cümlelerde acemiceydi ama içten ve samimiydi hep olduğu gibi. Bir iki hafta geçti. Muttada sıkılmaya başladım. Babam farketti huzursuzluğumu. Gene bir akşam rakısı keyfimizde.... Süleyman amcayın mobilya dükkanını bekleyen makinist motordan düşmüş ve epey bi yaralanmış. Dükkana epey bir süre gidemem diyor. Sende sıkıldın. Süleyman amcana söyle, ben bakayım mağazaya diye. Sevinir Süleyman. Kafama yattı bu teklif. Ama zor benim için. İş verin, bana para lazım der gibi olacak. Ama ertesi günü gazete okumayı kesip bir çırpıda söylüyorum Şentürk kardeşlere. Seviniyor her ikisi de. Normalde mağazayı bekleyen makinist mağazanın anahtarını sabah beyaz eşya dükkanından alır, akşam mağazayı kapatınca da dükkana bırakır. 

Süleyman Şentürk mağazanın anahtarlarını kapıp, kolumdan tuttuğu gibi beni mağazaya götürdü. 

Bu anahtar artık senin dedi. Akşam olunca da sende dursun. Sabah gelir açarsın. Kendini sıkma şu saat gelecem diye. Bizde yedek anahtar var. Sen otur, ben Günsel hanıma sesleneyim, bir kahve yapsın gelsin de hep beraber içelim. 

Hiç konuşamadım. Günsel hanım teyze geldi kahvelerle. Keyifle yudumladık kahvelerimizi. Süleyman Şentürk, her gün buraya sana da gazete gönderirim okursun. Ders çalışmak istersen burda da çalışırsın dedi. Akşam eve vardım. Babamla gene ikişer kupa rakı içtik sek. Bugün erken yatalım dedi. Süleyman sabah beşten evvel evden çıkar namaza gider, sen ondan önce aç dükkanı dedi. 

Korktum..... olur dedim. Sabah karanlığında kalktım gittim. Dükkanı açtım, paspas yaptım, mobilyaların tozunu akırken kapıdan bir karaltı girdi, Süleyman Şentürk gelen. Babaşam çok erken gelmişsin dedi keyifle. Öyle dedim. Cebimdeki anahtarın ağırlığı var. Başımı okşadı gitti namaza. Her hafta cumartesi akşam işçilerin haftalığı dağıtılır. Bir tomar parayla çıkageldi yanıma. Olmaz dedim. Ben burda çalışıp güzel vakit geçirip okul zamanı gidecem, para için yapmıyorum bu işi, ve harçlığımda var, babam verdi dedim. Parayı kabul etmeyeceğimi anlayınca ısrar etmedi. Bir kahve içelim, akşam kahvesi, hem de Günsel hanımın elinden dedi keyifle. Keyifler katarak, akşam sohbeti ederek içtik kahvemizi. Günsel hanım teyze beni yemeğe davet etti. Hatta emrivaki diyelim buna. Böylece bu evin bir ferdi oldum. 

İki üç gün sonrasıydı. Mut otogarın üzerindeki mutu an restoranda arkadaşlarla rakı içtik. İyi içtik. Lokantalar gece 12 de ışıklarını kapatır, saat birdede kapatılır. Kapanmazsa polis gelir. Biz o gün üçe kadar içtik. 12 de ışıkları kapattık ve gece üçe kadar içtik. Lokanta sahibinin oğlu da arkadaşımız. Torpilliyiz yani. Saat iki gibi lokantanın sahibi arkadaşım ali fırladı sandalyesinden, buyur Süleyman amca deyip koştu. Döndüm kim bu Süleyman diye..... Süleyman Şentürk'le göz göze geliverdik. Afiyet olsun gençler dedi, aliye yok biş ey dedi çıktı gitti. Eve vardım yattım. 

Dört buçukta kalktım dükkanı açtım. Namaza geçerken Süleyman Şentürk yanıma geldi. Babaşam ne zaman uyudun da açtın mağazayı deyiverdi. Bugün böyle artık dedim. Her zaman uzun uzun uyunmuyor işte Süleyman amca dedim. Neden uleeeen deyip gülerek gitti. Bu birkaç ayda Süleyman Şentürk'ün tezgahtarlık zekasını ve hünerlerini keyifle izledim. Ders ders izledim Süleyman Şentürk'ü. 

Anatomi kürsü başkanı bu adam olmalıydı..