Kozlar kahvesinden bazı olaylar ve portreleri yazacağım ileride.. ama kozlardan, kozların belli yerlerinden yaşadığım anıları da anlatmak istiyorum.. on beş yıldan evvelisi yaşayanlar iyi bilir şarlavuğu.. şarlavuğun ninnisiyle uyumuştur herkes.. kayalıktan aşağı küçük şelale gibi dökülen sulama suyu.. ve bu şelalenin olduğu yer şarlavuk.. haftanın dört gündüzünde bu suyu kozlar yaylası sulama suyu olarak kullanır.. yaylanın civanı vardır.. ve kozlar yaylasında en sevimsiz iştir civanlık.. 

Civan dediğin sabırlı olacak.. civan dediğin geri yokarı şarlavuğa serçe gibi uçup kaçak savak delenleri yakalayacak.. suyun savaklarını usanmadan gün boyu düzecek.. size civanımızdan biraz bahsedeyim.. civanımız birkaç yıl bomdik Mehmet abim oldu.. temiz ve güzel bir büyüğüm.. bu yazdıklarımı okursa bana tatlı sert kızacağını da biliyorum.. ama bu civanın sabrını size iyice kavratabilmem için bomdik Mehmet abinin bomdik lakabını anlatmam lazım.. 

Benden yaklaşık sekiz on yaş büyük bomdik Mehmet abim.. yaylanın çocukları.. yaz aylarında camiye hocaya giderler.. burda namazlık sureler ve cüz öğrenilir.. bazen dini vecibelerle ilgili de sınava tabi tutulurlar.. öğretilen ilk sure "süphaneke".. süphaneke vebihamdik diye gider.. kolay suredir.. şimdi neden iki kelinelik kısmını yazdın diyebilirsiniz. Sebep bomdik Mehmet abim.. bir koca yazda Mehmet abim bu iki kelimeden öte ilerleyememiş.. millet yasini hatmetmiş bizimki süphanekenin bu iki kelimesinde.. bomduk Mehmet abime sıra gelince oku oğlum şu süphanekeyi dermiş hoca.. bizimkisi başlarmış.. süphaneke bubuhamdik!! Takkk.. kafaya nar deyneği.. doğru oku oğlum.. süphaneke bubuhamdik öte...!!!!! Taakk nar deyneği kafaya.. kaldın oğlum.. yarın iyice öğren gel... 

Tam bir yaz sürmüş bu durum.. sabra bir bakın hele.. bu sabır tam civanlık sabır.. hocaya giden çocuk gurubunda Yaşar Tuncer abilerde var.. 

Yaşar abim çok tatlı biri.. yaylada birçok kimsenin lakabında emeği katkısı bizzat var.. bomdik Mehmet abimde isim koyucu.. Mehmet abimi gördükleri yerde bubuhamdik Mehmet aşağı, bubuhamdik Mehmet yukarı.. gülmeler eğlenmeler cabası.. ve yıllar içerisinde bubuhamdik bomdike dönüşüyor.. Mehmet demeye gerek yok.. sadece bomdik dedin mi yaylanın sincapları, karatavuk ve cırrıkları bile tanır bomdik Mehmet abimi.. işte bu bubuhamdik sabrı Mehmet abimde müthiş bir civanlıkla örtüştü.. 

Keza.. şarlavuktan aşağıya su sırası gelen bahçe sahibine su götürülürken çeşitli engeller, çeşitli sıkıntılar var.. biz bunlara genel olarak.. savakdelen diyoruz.. o günün şartlarında, toprak arglarda en birinci savakdelenler kör köstebekler.. yaylaca kör kösdü veya kör köslü.. veyaaaa.. adıbatasıca.. argdan aşağı inmeye çalışan su çok zaman kör köslü tüneline rast gelir.. tünel nerelere kadar giderse su taaa oralara gider.. çok zaman kör köslü deliğini bulabilmekte imkansızdır.. bomdik mehmet abim akşama kadar şarlavuğa elli kere iner çıkar eli kürek, ağzı kızmaklı.. 

İkinci sıklıktaki savakdelenlerde arg boyunca giden suyun savak yönünü az az değiştiren.. suyu tam kesmeyen.. ama oldukça azalmasına sebep olan kaçak avar sulayıcılardır.. kör köslüler şarlavuktan gelen su sesini hiç sevmezlermiştir eminim.. ama ikinci gurup savakdelenler şarlavuk sesiyle bayram olurlar.. ayrı bir hazfır onlar için şarlavuğun sesi.. siz hiç su çaldınız mı sorusunu duyar gibiyim.. cevap kesinlikle şu.. elbette çaldım.. çalmasam avar kuruyacaktı.. darı kuruyacaktı.. tomatis kuruyacaktı.. bostan kuruyacaktı.. biber kuruyacaktı.. 

Kozlar yaylasında şarlavukta su sesi duyulduktan sonra.. savakdelip su çalmadım diyen yalan der.. insanın keyfine bile savağı çeviresi gelir.. su nere giderse önemli değil.. önemli olan bomdik Mehmet abimin kızgınlıkla çabalaması.. onu çabalatmak.. bundandır olacak.. her arg ve savak gördüğümde şu iki kelimeyi hep söylerim... " süphaneke bubuhamdik.."" affına sığınıyorum Mehmet abiciğim.. ama bu güzelliği anlatmalıydım gelecek nesil kozlarlılara.. 

Tam bu noktada benim yayla hoca anımı anlatmak istiyorum.. camide hocaya gitmek keyifli.. o caminin bahçesinde, o küçük kavakların arasında, çayır çimenin üzerinde öyle güzel oyunlar oynanırdı ki.. bu arada da sureler bir bir ezberlenirdi.. gene bir gün hocaya vardığımızda.. caminin karayağız genç imamı hepimizi bir daire şeklinde oturttu.. dairenin ortasına kendi geçti cübbesi sarığıyla.. elinde uzun bir nar değneği.. başparmak kadar kalın, sağlam bir değneği bu.. halkanın bir kısmında biz şu sırayla oturuyoruz.. İbrahim abim.. ben.. Rasim abim.. Ahmet Oskay.. tesadüf ki ilk soru İbrahim abime.. söyle bakalım biz hangi milletteniz oğlum.. abimden cevap.. Türk milleti hocam.. taakk.. kafaya nar değneği.. sen söyle bakalım dedi bana.. daha nar değneğini yemden üç numara tıraşlı kafam acımaya başlamışken.. Türk milleti deyiverdim.. taakk.. kafama nar değneği.. 

Sıra Rasim abimde.. sen söyle evladım.. cevap.. o değneği kafama vurursan elinden değneği alır bende senin kafana vururum.. Türk milleti.. hoca nar değneğini vuramadı ama.. mozurdanmaya başladı.. bizi hiç sevmedi.. sıra Ahmet'te.. sen söyle evladım.. alkadaşlala katılıyorum.. ama Ahmet'e de değnek yok.. hoca azıcıkta çekindi bizden.. diğer bir çocuğa sordu.. cevap.. hz. İbrahim saalallahü selimin milletindeniz.. dedi diğer arkadaş.. hoca afferin derken o arkadaşımıza.. bize de ifritle karışık iyi öğrenin bunları dedi.. 

Abim sordu bu kez.. hocam hz. İbrahim saallalhu hangi milletten.. hocadan cevap.. Türk milleti... ve biz hep birlikte terkettik camiyi.. bir daha da o hocaya gitmedik.. 

Zaten hocanın ömrü de uzun olmadı.. yayla sakinleri bir bayram namazında hocayı kovdu... uzatıyorum ve bu huyumu sevmediğimi söylemiştim.. 

Ahmet Oskay'la sabah namazına gidiyoruz.. on on bir yaşlarındayız.. boynumuzda kuş lastikleri takılı.. namazın ardından eller duaya açılıyor..

Bizim duamız sabit.." Allahım bize bugün çok kuş vurdur, amin.." ve doğru kuş avına gidiyoruz.. kuş vuramıyoruz elbette.. 

Yarın sabah namazına gene gelelim ollum.. bir duayla kuş vurulmaz ya.. heye ollum.. hem yarın üçer dörder kere diyelim de iyice duysun Allah'ımız.. olmaz olum yedi kere diyelim yediii..