(Geçen Sayıdan Devam

      Babam iyi bir zanaatkar iyi bir dülgerdi dedim. Üniversitede okuduğum yıllar sanırım üçüncü sınıf sonu. Yaz tatiline geldin iki aylığına. Tanıdık eş dosta tembihlemiş babam. Meriç gelirse güme köyüne gelsin biz ordayız demiş. Köy postasıyla gümeye vardım. Annemden akraba bir aile kullanmadıkları evlerini annem babama açmışlar. Güme köyünden ve civar köylerden ormana çapaya işçi götürüyor babam. Annemde yövmiyeci çalışıyor. İki ay gümede kaldım okuluma dönene kadar. İki ay bende orman işçiliği yaptım gene. Bir akşam gümedeki evimizde otururken bize o evi açan akrabalarımız çaya davet ettiler. Sohbet sırasında bir pencere kapatılacak olurken sorun çıkardı. Babam bir keserle iki dakikada onardı penceredeki arızayı. Ev sahibimiz dertli evin dülgerlik işlerinden. Sizin oturduğunuz o eski ev yapılalı otuz yılı geçti ama o evin ne kapısı ne penceresi sarktı, bu ev yapılalı on yıl olmadığı halde bütün kapı pencereler kötü dedi. Babam kamyonumuzun levyesi ve keserle bütün kapı pencerelerin açılıp kapanmasını düzeltti on dakikada. Sonra kaldığımız o eski eve vardık. Annem açık olan pencereyi kapattı. Hakikaten tunca gülüm dedi. Bu evin bütün kapı pencerelerini hangi usta yaptıysa çok iyi yapmış dedi. Hepsi tıkır tıkır açılıp kapanıyor. Babam güldü. Bu evin bütün kapı pencerelerini, bütün merteklerini kadir rendenin tunca isminde bir kalfası vardı. On beş yaşındayken o yaptı bu evin her şeyini dedi. Annemin babamın gözlerine aşkla ve gururla bakışını hiç unutamam.

      Orman işçiliğinden aylık yövmiyelerimizi aldık. İki abim ve ben. Ve annemde. Babamdan bisiklet istiyoruz, kol saati istiyoruz. Bu bahsi uzun uzun yazdım daha evvel. Onun için uzatmıyorum. Bisikletimizde kol saatlerimizde alındı. Annem buzdolabı istiyordu. O gün buzdolabı da alındı. Rasim abimin hinlikleri çoktur. Belki ilerde uzun uzun anlatırım. Çok hırslı  rasım abim. Bisiklete en çok o biner. Birkaç yıl sonra mut lisesine giderken ( hem lise hem ortaokul) sabahçı öğlenciyiz. Abim sabahçı. Ben öğlenci. Sabah bisikletle o gidiyor okula. O gelince ben gidiyorum bisikletle. Eve gelmeden evvel fren kollarını değiştirmiş hinliğine. Lise yolu dik yokuş. Akşam üzeri eve dönerken o yokuşta bisiklet hızlanınca frene bastım. Her zaman arka fren olan kol ön fren olmuş abimin hinliği ile. Frene basmamla o yokuşta iki üç takla attım. Bisiklet ortadan kırıldı. Kafam iki üç yerden yarık. Her yerim soyulmuş vaziyette. Bisikleti omuzumda getirdim eve. Abim neşeli beni öyle görünce. Yaralarıma pansuman yapıldı, kafama dikiş atıldı. Babam ertesi günü bisikleti sen bu hale getirdiğin için bisikletçiye sen götüreceksin babaşam dedi. Götürdüm. O bisikletçi babamın eski bisikletçi dükkanı. Bisiklet tamircisi bu olmaz dedi. Babanız yenisini alsın. Eve götürdüm bisikletimizi. Babam beni bekliyor evde. Anlattım durumu. Babam o bisikleti ilk halinden daha iyi olacak şekilde onardı, bende yardım ettim.

      İstanbul'a gideceğimin birinde babam şöyle dedi. Benim ilkokul arkadaşım yaşat manavı bir ziyaret et ve selamımı götür. Yaşat amca yüksek mühendis. Eski boğaz köprüsünü geçiverince sağ alt yan etiler ve orda lüks bir bölge var. Korukent burası. İstanbul'un ilk buz pisti burda. Ve birçok lüks konut mevcut. Sahibi yaşat manav. Korukentte ziyaret ettim yaşat manav amcayı. Babamın selamını ilettim ve kendimi tanıttım. Korukent içerisindeki restoranda yemek yedik beraber. Ziyaretime çok sevindi. Sohbetimizde şöyle dedi yaşat amca. Ben ilkokul üçüncü sınıfta kaldım oğlum. Yıl tekrar ettim. Baban ilkokul bitene kadar beni derse çalıştırdı. Çok zekiydi tunca. Ama kaderinde okuyamamak varmış arkadaşımın. Okuyup büyük adam olmayı hep hayal ederdik. Beni derse çalıştırıp elimden tutan tunca öksüz tunca okuyamadı. Onun talebesi yaşat manav yüksek mühendis oldu. Babanız okuyabilse neler neler icad ederdi. İşte o Tunca'nın oğlu karşımda ve okuyor. Tunca enteresan adam. Kıymetini bilin oğlum babanızın..

      Babam çok iyi bir şofördü. 60 model kamyonuyla okuttu bizleri. Hekim olarak gittiğim köprübaşı köyünde ve civar köylerinde babam ve amcamın birçok hatırlarına mazhar oldum. Kızılalan köyünde babamla yaşıt Mehmet amca şöyle dedi iki yıl evvel. Bu topraklara baban ve amcan Selami gibi iki adam, iki iyi şoför, iki iyi adam bir daha gelmez oğlum. Bu civardaki köylerde yanan her ışıkta, tüten her ocakta babayın da amcayın da hatırı çok. Kimin işi olursa gördü o iki kardeş.

 

(Devamı Gelecek Sayıda)