Bisikletimizle saatlerimizi anlatmak istiyorum. Koluma taktığım ilk saati unutamıyorum bir. Bisiklet sürüşümün, kimse tutmadan bisiklet sürüşümün ilk otuz metresini unutmuyorum birde. Çam işçisi derler ormana giden işçilere. İşçiler sohbette çama gidiyoruz derler. Keza o vakitler ormana dikilen yegane fidan çam fidanı.   Çama gidiyoruz bizde. Sabahtan epey evvelki karanlıkta kalkıyoruz yataktan. Kamyonumuza telaşeyle biniyoruz kahvaltı etmeden. Kahvaltılarımız hep dağlarda. Mahallelerden ve bazı köylerden diğer işçileride alıyoruz.

Kamyon kasasında geçiyoruz karanlıktan gün doğumuna. Sabahın ilk ışıklarında ulaşıyoruz dikim sahasına. Kamyon şoförünün çocuklarının tek torpili kasanın bagajına binmek. Çok zaman bagajda gidiyoruz üç kardeş. 

İbrahim abim, Rasim abim ve ben. Yanyanayız bagajda. Ayaklarımız şoför mahallinin üzerinde, ellerimiz sımsıkı bagaj demirlerinde. 33 ay 772 kamyonumuzun plakası. Tuncanın arabası. 1960 model burunsuz bedford markası. Orman grisi arabamızın rengi. Kasası eski. Ama afilli, kasanın uzunlamasına şerit şerit boyanmış gül pembesi. Çok bazen külüstür derler arabamıza. Biz üç kardeşe göre cıncık gibi arabamız. Hele babam direksiyondayken hem cıncık hem jet.

Ben bu yolculuklarımızda yöşü ve araziye ilk indiğimiz anlardaki ışıltısını çok seviyorum arazinin. İlk hareket ettiğimizde arabanın farları aydınlatır yolumuzu.  Gittikçe sanki arabanın farı azalıyormuş hissine kapılırsın. Öyle bir an gelir ki" arabanın ışığını silmeye başlar bir güç. Kıpkızıl olur tan yeri. Tan yeri bir süre sonra doğacak güneşin habercisi. Arabamızın far aydınlığının silinmeye başladığı anla başlayan yöş, gün doğana kadar eşsiz güzelliklerle donatır heryeri.

Koyu kara görünen dağın rengi açılır ağır ağır. Koyu laciverte dönüşür, peşi sıra lacivert gittikçe açılır açılır. Dağın her bir ferdi tanelenir netleşir ağır ağır gözümüzün önünde. Uykularımız tutunamaz artık gözlerimizde. Gözlerimiz bir güzel cennette..

Doğanın bütün fertlerinin yoklaması yöş ile başlar ve biter yöşte. Kaya kınaları öbek öbek netleşir. Kuşlar kanatlanır iştahla. Böcekler kanatlarını açıp, gece yağan çiği kurutmaya başlarlar vücutlarından. Sincapların ağaç kovuklarından koşarak çıkışlarını an be an izleriz üç kardeş. Kamyon bagajına torpilli yolculuğumuz şenlenir. Her kuş uçuşuna heyecanlanır, her sincap koşuşuna bağırırız galle galle diye. Şen ve mutlu sesimizi duyan babam kamyonun kornasıyla eşlik eder bize. Çalışma sahasına indiğimizde ise hem hal oluruz dağla. Dağın her zerresi dokanır bütün duyu organlarımıza. Çiğ ıslağı otlar ıslatır ispanyol paçalı pantalonlarımızı. Güneşin ilk ışıklarıyla kuruyan otların bütün çıplaklığı ile yakalanışlarını izleriz. Yarpuzlar kekikler aromalarıyla bo…

İşe başlanmadan, işçi çavuşlarının düdükleri ve bağırmaları duyulmadan evvel kahvaltısını yapmayanlar yufka ekmeğe dürülen domates soğanla ve haşlanmış yumurta patateşle yaparlar kahvaltılarını. Ellerimizde yufka ekmek dürümlerimizin son kırıntılarını alelacele yiyerek başlarız çalışmaya. 

İşçi çavuşları bağırırlar. Öğleye kadar tepenin bu yüzünü bitireceğiz. Sabah dinginliğiyle herkes sıkı çalışsın, kaytarmayın. Öğle paydosuna tepenin arka yüzüne dolanmış olalım. Sahayı ne kadar erken bitirirseniz o kadar erken paydos ederiz derler.

En verimli çalışma anlarıdır ilk kazmaların vurulduğu anlar. Her yer kazma sesine döner. Yukarı kayalıklardan dönüp gelen kazma sesleri bu hengameyi adeta ikiler. Kayalıklardan dönüp gelen kazma sesleri de çalışır sanki. Bizlerin kazıp geçtiğimiz yerlerde kuşlar böcekler ve kelebekler neşeyle uçarlar. Bütün ahenkleri ile muazzam döngüye hizmet ederler.

İşçilerin yövmiye hesaplarını işçi çavuşları tek tek çetelerler. Tuttukları çeteleleri ay veya birbuçuk ayda bağlı bulunan orman işletme şefliklerine verirler. İşçilerin paraları bayram havasında dağıtılır sahada çalışırken. O gün şeflikten iki pikapla gelir şef ve katipler. Katiplerin fermuarlı kol altı çantaları irili ufaklı kağıt para desteleriyle doludur. Naylon torbalarda 5 kuruştan bir liraya kadar bozuk paralar vardır. Ormanın pikabından indirilen masa sandalyeler hazırlanır. Sonrasında başlar işçi çavuşları isim isim ve tek tek bizi çağırmaya. Meryem yalçııınn!! Koşar meryem. Abide atiiikk!! Koşar abide abla. Memed emmiii!! Koşa en yaşlı işçi mehmet amca.. ve sıra bana geldi işte. Meriç tuncaaaa!! Koştum vardım. Şef Hüseyin Özbakır başımı okşadı. Sevdin mi burda bizimle çalışmayı dedi..

Salladım başımı. Sevdim dedim. Hem kuşlarıda seviyorum dedim. Kelebekleride dedim. Afferin dedi şef Hüseyin Özbakır. Gülümseyerek babama baktı. 

Bu oğlan bu ay 26 gün çalışmış Tuncay bey. Ama çok iyi ve severek çalıştığı için bizdende dört yövmiye ikramiye kazandı. Böylece bu ay tam çalışmış oldu. Otuz yövmiyesini ödeyelim dedi.