Benim dönemimden kuzuluğu bilmeyen yoktur sanırım.. yıllar içerisinde tozlandı ve kaybolmaya yüz tuttu kuzuluk.. ama bende hala bozulup kaybolmasın diye naftalinli şekilde sarılı sarmalı kuzuluk.. 

O dönem yaylamızda lokanta yok.. karnı acıkanlar şayet eve gitmeyeceklerse kasap Abit abiye bir et tava söylüyorlar.. tava fırında pişiyor.. kahvenin müsait bir yerinde yeniliyor.. genellikle bu uygun yerde bizim kahvenin ocağı.. o dönem kumar oynayan yanıkçılar ve pokerciler içinde biz et ürünü yemekler hazırlıyoruz.. ocakta ki masada yarım bir saatte yemeklerini ikişer kadeh rakıyla güle oynaya yiyorlar.. oynadıkları oyununda kritiğini yapıyorlar keyifle. İşte bu ilerleyen dönemlerde Abit abi kasap tezgahının yanına, güdük Hüseyin'in bakkalı dış duvarı ile, Necati İnce'nin taş bahçe duvarı kesişim yerine bir masalık düz bir alan yaptı toprak zeminde.. 

Sabah yol sulanırken bu toprak düzlüğü de iyice sulamaya, çamur etmeye ve zemini iyice pekiştirmeye başladık.. kahveden bir masa koyuldu oraya.. Abit abinin misafirlerine çay ikram ettiği sohbetleştiği, müşterilerinin oturduğu yer oldu.. o masada çok güzel maça kızı oyunlarının bol gülmeceler eşliğinde oynandığını dün gibi hatırlarım.. maça kızı oyununun bu anlattığım düzlük ve masada adı bile yaylamıza özel değişti.. benden çay isterken her zaman cefcefeli bir çay isteyen kasap Abit abi bu oyunun adını o yaz "perçitme" yapıverdi.. o tarihten bu yana yaylamızda maça kızı oyununun diğer adı perçitmedir.. hülase zaman içerisinde o masada yemeklerde yenilmeye başlandı.. fırında pişen tavalar burada ikram edilir oldu misafirlere.. 

Abit abi mal aldığı davarcı yörüklere de burda bakar ağırlar oldu . Mal pazarlıkları bu masada yapılır oldu.. rahmetle anıyorum hepsini.. babam ve hafız Nazmi her sabah ortaklaşa bir yetmişlik rakı alırlar.. sabahın erken saatinde keyifle içerler o rakıyı.. bir müddet sonra bu sabah rakıları Abit abinin yaptığı küçük düzlükteki masada içilmeye başlandı.. öylesi sabah rakısının içildiği bir günde de.. sohbet sırasında.. buranın etrafını söğüt kavak dallarıyla kapatalım dediler.. aynı gün benim söğütlerden ve kavaklardan kırdığım dallarla bu düzlük ve masanın etrafı kapatıldı.. içerdeki bütün sesler dışardaydı ama görüntüleri yoktu.. ses var görüntü yok dedik birkaç gün.. bu alan kapatıldıktan sonra o masa ve küçük alanın taliplisi çok arttı.. içerde oturanların dallara dokanmasıyla, dışarda esen rüzgarın gücüyle dalların kuruyan yapraklarının sesi, içerde konuşulanları bastırmaya çalıştı hep..

Gene bir sabah babamlar sabah rakılarını içiyor orda.. hafız Nazmi amcam (Nazmi amcamın diğer lakabıda kuzucu nazmi) babam Abit abi o küçük kapalı alandalar.. sohbetleri bol gülmeceli.. az buzda dedikodulu.. içerdekiler, dışardakileri de çekiştiriyorlar ara ara.. dediğim gibi.. sabahın erken saati.. yukarıdan kumarcı Mehmet indi geldi.. 

Dükkanını yeni açmış olan ve benim ısmarladığım üç şekerli yıkılgan çayını içen Hataylı Şükrü amcaya takıldı.. haydi teyzeoğlu, millet gelip ortalık kalabalıklaşmadan bir el 66 atıverelim dedi.. bana da seslendi.. Meriç 66 kağıdını getir yeğenim... bu arada bir müşteriye et hazırlamak için Abit abi o kapalı tek masalı alandan çıkarken kumarcı takıldı Abit abiye.. babam ve Nazmi amcamın rakı üleşme sesleri her yerden duyuluyor.. " Abit yeni kuzu mu aldın içerden kuzu sesleri geliyor" dedi.. hataylı Şükrü de kahkahayı basıp gülerken " heye.. hem biri iyi besili" dedi. Bahse konu besili olan babam elbette.. Abit abide bu takılmalar üzerine " heye , içerde iki keleş guzu var.. burası benim kuzuluğum.." dedi.. ve o tek masalı, zemini toprak, etrafı söğüt ve kavak dalı çevrili yerin adı öylece kuzuluk olarak kaldı..