Salı günü kamyonlardan yazmıştım. Unutmamam gereken bir kamyonu da unuttum hem. Unuttuğum çok zamane kamyonu vardır elbet. Ama Leyland kamyonu unutmamalıydım. Hep sevdim Leyland kamyonları. Beni her gördüğümde heyecanlandırırlardı. Bugün sizlere muttan üç beş kamyoncu anısı anlatmak istiyorum. Deli Ethem ile ilgili anıyı bizzat ikimiz yaşadık. Diğer anıları duyduklarımdan yazacağım. Bilindiği üzere yaşanan bir olay anlatılırken bazen mübalağa yapılır. Bazen olayla ilgisi olmayan kişiler bulaştırılır işe. Bazen yaşanan gerçek olay çok farklı yerlere götürülür. Duyduğum bu anılarla ilgili yanlışım ve hadsizliğim olursa ön peşin af diliyorum herkesten ve yad ettiğim kişilerden. İyi seyirler..

Fıkra dinlemeyi çok severim. Eskiden gülmeyi güldürmeyi çok severdim. Kemçik ve çirkin dişlerime rağmen umarsız gülerdim. Gülmelerim azaldı şimdilerde. Soğuk erken vurdu beni. Kırağıya denk geldim çokluk. 

Güldürmeyi çok severim. Fıkra anlatmayı çok çok severim. 

Bütün herkes istisnasız mutlu olsun gülsün ister yüreğim. Güldürmek yönüm ağır bastığında hekimliğimi filan unuturum. Bildiğiniz zevzek, cıvırım. Çenem çok düşer. Daha sonra kendi kendime de kızarım bu huyumdan dolayı. Tam bu noktaya geri döneceğim. Fıkralara... ama şimdi yaşadığım bir durumu anlatıp buraya öyle döneceğim..

Doksanlı yıllarda farkettiğim bir durum bu. Daha doğrusu o zaman dank etti kafama. Tanışma fasıllarında ilk sorulan sorulardan birisidir.. -nerelisin yiğenim, nerelisin gadaşım- derler. Ben şimdilerde bu soruya Türkiye vatandaşıyım derim. Ki; biz hekimlere sık sorar hastalar. Hemşericilikle bağ kurmak isterler. Ben Türkiyeliyim deyince de kızarlar bana. Biz neciyiz??!!!! Derler. İlçemizde sorulunca bu soru. Mutluyum dedin mi sorunun eki gelir. Hangi köyündensin. 

Bu soru vilayette, mersinde sorulduğunda mutluyum dedin mi yeterlidir cevap. Köylüğü aranmaz. Bu soruya İstanbul'da muhatap olursan mersinliyim dersin yeterli gelir. Yurt dışındaysan Türkiyeliyim dersin. Doksanlı yıllarda Azerbaycan'a gittim. Bakü'de iki ay kaldım. Türkiyeliyim diyeni yakalayıp öptüm. Hemşericiliğim ülkemdi orda. Trabzon'a inince uçaktan, pistin betonunu öptüm. Kolluk güçlerimizin ve görevlilerin hepsini öptüm. Mersinli olduğunu duyduğum polisi sarılıp koklaya koklaya defalarca öptüm. Şimdilerde soru geldiğinde Türkiyeliyim deme sebebim bu. Kayıtsız şartsız seviyorum bu vatanın her ferdini. Parti purtu ayırımı da yapmam severken. Herkesi çok severim. Beni hazetmeyenleri bile çok severim.

Fıkraya dönelim artık. Bizim en meşhur fıkralarımız laz fıkralarıdır. Karadenizlilerin hayata çeşitli pencerelerden bakışları bizleri hoş eder. Zeka her zaman hoş eder zaten. Laf uzayacak ama şu önemli vurguyu yapmak istiyorum bir laz fıkrası ile. Ben orman müdürü olsam bu anlatacağım laz fıkrasını vurgu için kullanırdım yangın mevsimlerinde, yangına çok duyarlı orman alanlarında. Samsunda kıyıda yürüyüş yapan birisi, bankta sigara içip oturan diğer kişiye bakınca pantolon sağ paçasının ıslak olduğunu görmüş. Önemsememiş. İki saat kadar gene aynı yerden geçerken aynı adamı bankta sigara içerken gene görmüş, gene sağ pantul paçası ıslak. Gene önemsememiş. Ertesi gün yürürken aynı adamı aynı bankta sigara içerken oturuyor görmüş, adamın sağ pantul paçası ıslak. Merak etmiş sormuş adama. Hemşerum nerelisun demiş. Karadeniz uşagiyum demiş adam. Affına sığınarak soruyorum, iki gündür seni aynı bu banka oturup sigara içerken göreyurum, haçan sağ paçan hep ıslak oluyor, demiş. Neden hep ıslak sağ paçan. Bizimki cevaplamış. Sigara içmeyi seveyurum uşağım. Ha boyle karadenize karşı içmeyi, hamsilere karşı içmeyi daha bi seveyurum. Sigaram bitince yanlışlıkla denize atayurum izmariti. Sonra koşup söndüreyurum üzerine basup. 

Öyle islanayi anlayacağun sağ paçam. Ben sağlağun ondandır sağ paçam islaktur. Soruyu soran meraklı şaşırmış, denize bakmış adama bakmış. Su yanarmi, demiş. Ya yanarsa!! Demiş beriki. Ya güzelum hamsilerimuz yanarsa!! Demiş celallenerek, ve eklemiş. Haçan ne pok yiyeceğuz cuzelum hamsilerumuz yanarsa!! Ormancı olsam bu çevre duyarlı, sevdiğine duyarlı zekayı ormanlarımızda kullanırım.

Laz fıkraları çok önemli ve çok fazla. Hepsi de laz fıkrası da değil. Şundan değil. Bizim mutta sakızlı fıkraları meşhur. Mutta anlatırken sakızlının biri diyerek başlayıp anlatabilirsin. Ama istanbulda anlatırken sakızlının biri diyerek başlayamazsın. Vurgu iyi olması için bilindik kılacaksın. Ki; elimizde altın tepside laz fıkraları var, ve lazın biri veya Karadenizlinin biri deyiverirsin..

Konudan konuya gidiyoruz ve esas konu olan geçmiş kamyoncularımızın anılarına bir türlü giremiyorum. Yukarıdaki her cümleyi yazmasam inanın o anıların birçoğunda ayı Nihat'ı gördüğünüzde sıkılırdınız. Bizim gülmeceli kamyoncu hikayelerimizin çoğu ayı Nihat ile başlar, ayı Nihat bir gün Ankara'ya giderken..  ayı Nihat bir gün İstanbul'dan dönerken.. ayı Nihat bir gün kravgadan odun yüklü gelirken.. vs.. vs.. belki de o anlatılanların bir kısmı ayı Nihat'la ilintili bile değildir. Ben mümkün mertebe ilintisinin kesine yakın olduklarımdan anlatacağım. Defalarca ayı Nihat dedim farkındaysanız. Çünkü müderris Ahmedin Nihat diye anlatırsan hikaye kaybolur gider.. namıyla olması için ayı Nihat önemli..

Gazetenin bu sayısında yukarıdaki açıklamalar yüzünden anılara başlamıyorum. Bu gazetenin de bir sürücüsü var. Kokpitte ali yaver soylu oturuyor ve yazıyı nerde makaslayacağı belli olmaz. Onun için diğer sayıda anıların bütününü bulacaksınız inşallah. Laf gene uzar muzar kokpitteki şahıs da duysun bilsin. Sayfaya sığmazsa diğer sayfanın birinden bi gıdım çalsın bizim için.

Bugünü gülerek kapatalım. Bir iki sakızlı fıkrası anlatayım en yaşanmışlarından.

Sakızlının biri eski hastanenin ordan motorsikletiyle çok hızlı geçmiş. Mutumuzun motorsikletli tek trafik polisi Mustafa abi tesadüfen orda( guru mustafa diye bilir mutlular, çok zayıf olunca uygun lakabı o oluvermiş) peşinden gider motorsikletlinin. Seydisalihte durdurur. Yahu ne biçim hızlı gidiyorsun sağlık ocağının ordan (hastane yok o zaman) der kızarak. Sakızlı aynı yüksek sesle cevap verir. İşim çok acele eyleme beni!! Der. Mustafa abi gene kızarak- sana hızlı gitmekten dolayı bir ceza yazayım da aklın başına gelsin!!- der. Yüz lira ceza yazıp makbuzu sakızlıya uzatır. Makbuza bakan sakızlı - yüz liramı fızlı gitmenin cezası!! diye sorar. Evet der Mustafa abi. Bizimkisi - öyleyse sen ordan bi makmuz daha kes!! Der. Ben dönerkede çok fızlı geçecem, eyleme beni!!

Sakızlı genç askere gitmiş. Üç gün sonra asker kıyafetiyle silahıyla gelmiş köye. Gören herkes şaşkın. Baba şaşkın, emmi şaşkın, dayılar şaşkın. Kendinden yaşça büyük ve askerliğini yapmış olan emmi oğlu sormuş. Hayırdır emmioğlu, daha yemin bile etmeden, dün bir bugün iki, niye geldin!! Demiş. 

Varıncak yüzbaşıyla elleşiverdik demiş bizimki.. babası gubarmış, eeee demiş.. iki tokat attı! Demiş bizimki.. emmisi gülmüş, eeeeee demiş. İkide detme(tekme) yedim demiş oğlan.. emmioğlu eeeeeeee demiş.. h...ktir git dedi bende geldim gettim işteee!! Demiş..

Güzele çoğalınız. Gülmeceleriniz bol olsun. Saygıyla..