Aşkın zamanla işi yoktur.

Zamanın terk edildiği tek yerdir aşk.

Bu yüzden aşkın yaşı yoktur.

Öz uyumu ister ve girdiği her yere değer katar aşk.

Değerli olan kişilikler azdır hayatta. Mesela maddede kural şöyle. Doğada az olan element değerlidir. İnsanda öyle değil. İnsandaki değer bir lütuftur. Değerli olan insanın etkileştiği kişiler çok zaman farkına bile varmadan bu lütuftan yararlanırlar. Diğerlerinin bu lütuftan yararlanması değerli olanı aşındırmaz, değerli olan kişinin değerini düşürmez. Aksine daha değerlenir.

Değerli kişiliklerde öz uyumu vardır. Bu kişilerin fiziki yapıları ile ruh alemleri birbirini bütünler, tamamlar. Kıymet artar böylece. Kadın erkek fark etmez. Toplumlarda öz uyum sahibi insan sayısı azdır. Yaşam ereği farklıdır böylesi kişilerin. Fark edilmek beklentileri olmaz. Övgüye maruz kaldıklarında mahcup olurlar. Sevgi anlayışları farklıdır. Yaşamın farkına vararak yaşarlar her anlarını. Değerli olan diğer kişiliklerinde değerini tez fark ederler bu sebep.

Genellikle alıcı değildir böylesi kişilikler. İstifçi değillerdir. Daha çok vermeyi severler. Mutlu olurlar verdikçe. Tek istifleri muttur. Maddiyatla işleri olmaz. Parayı hiç istiflemezler. Sade yaşarlar. Sadelik en büyük lüksleridir. Bir lokma ve bir çaput yeter onlara. Okumayı çok severler. Okuduklarını yaşayarak okurlar. Zekidirler.

Ön plana geçmeyi sevmezler. Ön sıraları arzulamazlar. Kalabalık da görünmezler. Öyerler kalabalığa. Arkadada değillerdir. Ortalardan hem öne hem arkaya öyerler. Varlıkları çok zaman fark edilmez. Ama gittiklerinde büyük giderler.

Bazen zaman ve doğa bir noktada öz olarak kesiştiğinde mucize yaşanır. Hıdırla ellezin buluşması gibi. Mucize gerçeğe yansır. Daha güzelleşirler artık. Ruh ikizlerini bulduklarında aşk olur mucizenin adı. Daha bir tamamlanırlar. Daha bir arınırlar.

Milattan öncesiymiş gibi yaşarlar. Paranın icadını bilmezler. Bihaberdirler maddiyattan. Kayıtsızdırlar olası kazançlara. Aşka teslim olurlar. Aşk güder onları.

Böylesi değerli kişiliklerden birisidir Cemal Safi. Yüreklerden yüreklere süzülür "tek hece aşk" şiiri. Örnek olsun diye verdim bu ismi. Verebilirim gene Mevlana'yı, Şems-i Tebrîzî'yi. Ve nicelerini. Aşk yürekleri.

Hãşã değilim onlar gibi. Biraz yazayım aşkı bendeki. Alınıp satılmaz aşk. Ne altın ister ne sırça köşk. Tek hecedir düştüğü her yürekte. En büyük manâda.

Kadim zamanlardan gelen tek gerçektir aşk. Evren aşk ürünü. Aşkla birleşip elementler elementlerle, zamanda denk düşüp kaynaşarak kurgulandı evren. Önü yoktur, sonu yoktur aşkın. Canlı cansız her şeyin ve dahi insanlığın ortak paydasıdır aşk. İki gönlün denk düştüğü, iki kalbin ortak atmaya başladığı yerdedir insanda aşk.

Heyecan verici, yaratıcılığın artmasına sebep olan, güven duyulan, gizemli, özlenen, nefes aldıran ve soluk kesen, sıcak, üretken, hiç yakalanamayıp her daim peşinden koşulandır aşk. Yakalanınca sönen tek gerçektir aşk.

Aşk gerçektir. Ta kendisidir. Ama aşk masal gibi yaşanır. Bu yüzden gerçek aşklar hep masallardadır.

Aşk, neden nasıl sorularını barındırmaz içinde. Aşkta anlam derindir. Ancak anlamsız hareketlere hep sebep olandır. Şimik bir enerjidir aşk.

Aşk bonkör bir kıskançtır.

Aşk iki bilinenli bir denklemin hiç çözülemeyen sonucudur.

Aşk dellendirendir, aynı zamanda delilikten kurtarandır.

Aşk, her insanoğlunun hayatında bir kez olsun yakalanması gereken amansız bir hastalıktır. Ve insanı hekimlerden daha tez iyileştirir.

Aşk, hiç eskimeyen tek şeydir.

Kökü toprakta olmayan yegâne çiçektir aşk.

Aşk özde açan, ancak gözle hiç görülemeyen ve elle tutulamayan tek çiçektir.

Solmayan tek çiçektir aşk.

Mevsimi olmayan tek çiçek gene aşktır. Hangi mevsim açacağı hiç bilinmez aşkın.

Aşk tuhaf olmayan tuhaflıktır.

İnsanın kendisini tuhaf hissettiği ve bu tuhaflığın hiç bitmesini istemediği tek tuhaf şeydir aşk.