Bu yıl yaşamakta olduğumuz Covid-19 salgınından pek çok ibret aldık, sonuçlar çıkardık sanırım. Kişisel hijyen ve temizlik şartlarına daha fazla özen göstermek, sosyal mesafeye dikkat etmek ve sarılmak dahil pek çok alışkanlıklarımız, uzaktan çalışma ve esnek mesaili çalışma gibi hayatımıza kimisi yeni giren, kimisi ise daha da öne çıkan şeylerle hemhâl olduk.

Tüm dünyanın dehşetle fark ettiği, ilk zamanlarda adeta marketlere hücum ve stokçuluk şeklinde tezahür eden, genelde tüm dünyayı, özelde ise ülkemizi ve ilçemizi de yakından ilgilendiren bir konuya dikkat çekmek istedim.

Tahmin edebileceğiniz gibi, elbette konu, üretim, kendine yeterli olma, stratejik ve temel ihtiyaçların karşılanabilmesiydi. Başta gıda olmak üzere temel ihtiyaçların karşılanması konusunda bir ülkenin kendine yeterli olmasının kritik önemde olduğu net şekilde ortaya çıktı sanırım.

Finans piyasaları, bankacılık, sermaye vb her konuda kendine yeten, gayri safi milli hasılası (GSMH) açısından ilk 20 ülke arasına giren pek çok ülkenin gıda krizi, hatta pek çok temel ihtiyacını karşılayamama kaynaklı problemler yaşadığını hep birlikte gördük.

Para, temelde bir değişim (Tedavül) aracıdır ve ancak mal ve hizmet satın almada kullanılırsa bir anlamı vardır. Yoksa kamyonlar dolusu paranız olsa, satın alacak gıda yoksa aç kalırsınız. Nitekim, son salgın sürecinde gıda sıkıntısı çeken, basit bir maske vb ürüne ulaşamayan Avrupa ülkelerini medyada izledik.

İlçemiz açısından ise çok şükür tarımsal üretim anlamında iyi bir konumdayız, süreçte genelde tarımsal üretimin, özelde ise İlçemiz gibi ekonomisi tarıma dayalı olan bölgelerin yıldızı daha da parlayacak görünüyor.

Meselenin elbette kazanma hırsıyla doğanın tahribi de ayrı bir konu tabii ki. Kızılderili atasözü olarak bilinen malûm sözü nakledeyim;

“Beyaz adam annesi olan toprağa ve kardeşi olan gökyüzüne, alıp satılacak, işlenecek, yağmalanacak bir şey gözüyle bakar. Onun bu ihtirasıdır ki toprakları çölleştirecek ve her şeyi yiyip bitirecektir. Beyaz adamın kurduğu kentlerde, bir çiçeğin taç yapraklarının açarken çıkardığı tatlı sesler, bir kelebeğin kanat çırpışları duyulamaz. Son ırmak kuruduğunda, son ağaç yok olduğunda, son balık öldüğünde; beyaz adam paranın yenilemeyen bir şey olduğunu anlayacak!'