İçinden geçmekte olduğumuz sürekli kriz halinden bahsetmiştim. Özellikle eski Bakan Albayrak zamanında yapılan uygulamaların, başarısız ilişki yönetiminin getirdiği sıkıntıları defalarca yazdım.

Ülkemize, bankalarımıza, firmalarımıza güvenip borç veren yurtdışı kurum ve kuruluşlara gösterilen tavırlar, içten pazarlıklı, ukalalığa hatta küstahlığa varan davranışların bir karşılığı olacağı, bedelinin ödeneceği belliydi.

Uzunca süredir yabancı sermaye borsadan çıktı, Devlet iç borçlanma senetleri (Hazine Bonosu, Devlet Tahvili) piyasasından tamamen kayboldular, özel sektör firmalarına yeni kredi akışı durdu, sürekli net ödeme pozisyonuna geçtik.

Finansal okuryazarlığa katkı bakımından; Dünya finans piyasalarında faizler neredeyse %0 (yazıyla; sıfır) seviyesindeyken Devletimiz %7,5 faizle borçlanabiliyor. Emsal ülkelerin oranı en fazla %2,5 civarında. “Ne olacak canım, alt tarafı %5 fark” diyen var mı bilmiyorum ama farkın %200 gibi fahiş bir oran olduğunu ilkokul öğrencileri bile hesaplar.

Suriye'deki savaştan kaçan çoluk çocuğa sahip çıkılmasını destekledim ve hâlâ aynı fikirdeyim. Ancak bir de başımıza Afganistan'dan kafileler halinde gelen kazık kadar adamlar çıktı.

1979'dan bu yana iç ve dış savaşın devam ettiği Afganistan, cehaletin, kabileciliğin, uyuşturucunun merkezi olarak biliniyor. Yaklaşık 40 milyon nüfus, her açıdan bin parça, sosyolojik, kültürel, mezhepsel vs.

Sınırlarımızın delik deşik olmasından, binlerce, on binlerce Afganistan kökenlinin ülkemizde bizden bile rahat gezmesinden, Hükümet kanadının önce sessiz kalıp arkasından mahcup tavırlarla “ülkemiz daha fazla mülteci alamaz” demesinden, korktuğumun başımıza geldiği anlaşılıyor maalesef; Ekonomi çok sıkıştı ve elde yedek güç kalmadı, teslim olmak zorunda kaldık, Amerika borç verecek, öncesinde bedelini alıyor.

Hükümet makamı söylenme, dertlenme makamı değil, sokmayın bu uyuşturucu müptelası, ne idüğü belirsiz adamları ülkemize, 30 yıldır devam eden savaşta gelmeyen bu adamlar ne oldu da şimdi yağmur gibi yağıyor? Anadolu'da “ağzını büzüşünden Ömer diyeceği belliydi” diye bir laf vardır, konu son derece açık ve ortada, yanıldığımı düşünen varsa rica etsem bana açıklayabilir mi?

Borç alan, emir alır. Üzüldüğüm nokta, şimdi borç alabilmek için emir alma noktasına savrulmuş olmamızdır.