Her milletin tarihsel gelişimi, yaratılışının dokusu, ortalama insan yapısı farklı farklıdır malumunuz. Cenab-ı Allah milletlerin bu farklılıklarını aklını kullananlar için ayettir diyerek vasıflandırıyor. Milletlerin avantajlı ve dezavantajlı taraflarını bilerek, olumlu yönde geliştirmek/iyileştirmek de yöneticilerin becerisine kalmıştır elbette.

Ortalama Anadolu insanının özellikle dinî konularda birilerine aşırı sevgi duyup o kişileri yüceltip adeta insanüstü hale getirdiklerini anlatan güzel bir sözümüz var; “Şeyh uçmaz, müritleri uçurur” diye. Bu durum tarih boyunca genelde maddî gerekçelerle kötüye kullanılmış bir zaafımız.

Bu tür yapılanmalar insanlara dünya ve özellikle de ahiret saadeti/cennet garantisi (Bazen zımnen, bazen açıkça) vermektedirler. Bu yola/yapıya/gruba girmeniz adeta “bedavaya (!) cennet” fırsatı olarak görülmektedir.

Bu tür yapılanmalar genellikle Allah tarafından seçilmiş, özel görevlendirildiği iddiasıyla çevrelerindeki kişiler tarafından kutsanan, ilgili kişinin doğrudan Allah'tan emir aldığı kabul edilen tak-şak tarzı çalışan mekanizmalardır. (Örnek; FETÖ)

Dolayısıyla sistemin başındaki kişi/kişiler ve her türlü eylemleri kesinlikle sorgulanamaz (Lâ Yüs'el), hesap sorulamaz, itiraz edildiğinde Allah'a âsi olunacağı kabul edilen insanüstü varlıklardır. Özellikle tarikat yapılanmalarının başındaki kişiye yönelik en küçük eleştiri mümkün görülmemekte, her türlü akıl yürütme, düşünme faaliyeti yasaklanmakta, tam bir teslimiyet talep edilmektedir.

Bu konuda çok kullanılan bir kalıp var, bu tür yapılara kabul edilip içerisinde kalarak dünya ve ahiret saadetini temin için, “gassalın (ölü yıkayan kişi) önündeki meyyit (cenaze) gibi” olmanız talep ediliyor. Adeta kapıda aklınızı askıya asıp içeriye öyle girmeniz talep edilmektedir.

Facia tarafı ise; bu tür yapılarda baştaki kişiyi/kişileri bir şekilde etkilemeyi başardığınız zaman, yapıdaki hemen herkese -akla zarar olsa bile- her şeyi yaptırmanız, istediğiniz yöne çekmeniz mümkün hale gelmektedir.

“Ya, pamuk gibi, zamane sahabesi gibi adamlar nasıl oldu da 15 Temmuz'da kendi milletine kurşun sıktı, nasıl hak yedi, nasıl soru çalıp kul hakkına girdi” gibi soruların hemen hemen tamamının cevabı bu yazdıklarımdır.

Şimdi, önemli bir korkum/endişem var, mevcut siyasi partiler ve başındaki insanlarda bu tür bir evrim yaşanıyor uzun süredir, lidere ve/veya çevresine itiraz ya da eleştiri getirmek kellenizin uçurulmasına, sosyal medyada linç edilmenize vb şeylere yol açıyor. Adeta “Hikmetinden sual olunmaz”, insanüstü vasıflarda bir lider kültü oluşmuş durumda, üstelik neredeyse tüm partilere yayılmış bir durum bu.

Sosyologların, psikologların ve bu konuyla bağlantılı bilim adamlarının bizim millet olarak bu duruma yatkınlığımızın sebeplerini araştırmalarında fayda var, eğitim sistemimiz midir? Mevcut kamu yapılanmamız mıdır? Düzeltmek için neler yapılabilir? Bu zaafiyetimiz nasıl olumlu tarafa çekilebilir?

Bu konuya el atmadığımız sürece, FETÖ gider METÖ gelir, filan partinin başkanı feşmekan gider, filanca gelir, fakat bizim durumumuz değişmez. Birileri lütfen bunu dert edinsin.